Ongelijke hoeven
De oorzaak van ongelijke hoeven ligt voornamelijk bij de fokkerij. Paarden zijn namelijk in de afgelopen eeuw bijna 10 á 20 centimeter gegroeid. Rond de 19e eeuw lag de gemiddelde schofthoogte rond de 1.60m en vandaag de dag is een schofthoogte rond de 1.70m à 1.80m zeer voorkomend. Het paardenlichaam kan deze versnelde ontwikkeling niet bijhouden. Normaal gesproken duurt zo’n ontwikkeling namelijk tientallen eeuwen.
Deze versnelde ontwikkeling is voornamelijk terug te vinden in ongelijke hoeven bij paarden. Dit wordt veroorzaakt door een verstoorde verhouding tussen de hals en benen. De hals is over het algemeen gezien bij deze paarden stukken korter dan de lengte van het been, met als resultaat dat tijdens de weidegang paarden door hun benen moeten zakken om bij het gras te kunnen komen om te grazen. Vanaf de eerste dag dat een veulen geboren wordt zal er tijdens het bukken een ongelijke belasting plaatsvinden.
Daarnaast heeft ieder paard een bepaalde voorkeur voor welk been hij voor of achter plaatst, waardoor de afwisseling nihil is en het geheel nog eens verergerd. Het been wat achter de massa wordt geplaatst wordt alleen in de teen belast en wordt op den duur bokbenig. Het andere been wat voor de massa geplaatst wordt, wordt overbelast en zal zich vervormen tot een platvoet.
Behandeling van ongelijke hoeven
Over het algemeen zijn deze veulens en jonge paarden al bijzonder geholpen wanneer ze geweid worden op gras met een behoorlijke lengte. Wanneer veulens of jonge paarden regelmatig worden bekapt, kunnen deze aandoening al veelal worden verholpen Tevens is een te zachte ondergrond niet bevorderlijk voor deze dieren. Veulens of jonge paarden met een bokhoefje moeten worden behandeld met een snavelijzer waardoor de gehele hoef belast zal gaan worden, aangezien alleen steunen op de teen niet meer mogelijk is. Dit zal er tevens toe lijden dat het been met voorkeur geplaatst voor de massa, met regelmaat afgewisseld zal gaan worden. Verder zal de platte voet beslagen worden met een ijzer met een verhoogde opzet, wat het afrollen zal aanmoedigen. Na het derde levensjaar zal relatief weinig aan deze afwijking nog te doen zijn. Op tijd ingrijpen is dan ook noodzakelijk.
